لبخند زد ودر را باز کرد وگفت:میروم دختر خندید

وگفت:برودیگه چندبار است می گویی میروم اما نمیری

جوان باز تکرار کرد میروم.دخترلبخند زد وگفت:

بخیر برگردی واحتیاط کن.

باز گفتم میروم بیبینم که او چرا نامده!همه جا را

گشتم .اما او را نیافتم وقتی از یک دوستش پرسیدم گفت: کسان که حادثه کرده اند

در شفا خانه اند

میدانی همو روز گفت: برم یا نی گفتم برودیگه

کارهر روزه ام بود که به شفا خانه میرفتم به دیدن

او.حالی کمی خوب شده بود گفتم میروم به دیدن او

نزدیک گورستان بودم همه قبر ها به خواب رفته بودند

آهسته پهلوی قبر جوان نشستم وگفتم او حالی کمی خوب شده است .

مه مواظب او استم حالا خوب میشود

صبحی بعدی باز به شفا خانه آمدم از او پرسیدم که

حالی صحت ات چطور است گفت:حالی خوب استم .دلم میخواست به او بگویم که

بیا بریم در بیرون از شفا خانه قدم بزنم

 فضاانباشته از بوی  بد شفاخانه بود .خوشم نمیایه!

خوشم می آیید که با تو بشینم گب بزنم .بگو مه بشنوم .

وقتی که همرای او بودم کار هر روزه اش شده بود که به مه گل میداد .

مه از او گلها خوشم میآمد زیادزیاد......

 خانه به او گل می بردم .او هم از این گلها خوشم میآمد او حالا خوب شده بود کاملا

دیدن اش رفتم زیاد بخاطری او متاثر بود .مه خو گفتم کاری نه شده گی خوشد

نشستم به سر قبر آهسته دست کشیدم آهسته با خود زمزمه کردم